POCZYTALNIA

Psychoterapia psychodynamiczna jest jedną z form pomocy psychoterapeutycznej. Oparta jest na założeniach freudowskiej psychoanalizy oraz późniejszych osiągnięciach przedstawicieli takich podejść jak teoria relacji z obiektem Melanii Klein, psychologia ego Anny Freud, psychologia self Heinza Kohuta.
         Istotą tego podejścia jest przede wszystkim analiza i interpretacja, świadomych, jak i nieświadomych przeżyć psychicznych człowieka, jego myśli i uczuć, których zrozumienie i przepracowanie pozwala na uporanie się z trudnościami, a w konsekwencji daje szansę na satysfakcjonujące i udane życie.
      Psychoterapia psychodynamiczna jest skuteczną metodą leczenia większości zaburzeń psychicznych tj. nerwice, zaburzenia lękowe, depresyjne, czy zaburzenia osobowości itd. Jest także formą pomocy dla tych wszystkich, którzy dążą do poprawy jakości swojego życia, gdyż to, co aktualnie doświadczają jest niepełnowartościowe lub z jakiegoś powodu trudne m.in. niesatysfakcjonujące relacje z innymi, kryzys w związku, cierpienie spowodowane stratą, trudności w podejmowaniu decyzji, problemy zawodowe, lęk przed samotnością lub tym, co przyniesie przyszłość itd.
      Psychoterapia psychodynamiczna stwarza możliwość zrozumienia przyczyn powstawania tych trudności, lepszego i głębszego poznania własnych potrzeb i co najważniejsze, daje szansę na zmianę.

Znamy wiele form i dróg psychoterapii.
Wszystkie one są dobre,
o ile tylko prowadzą do celu,
jakim jest uleczenie.

Zygmunt Freud (1905)

Psychoterapia psychodynamiczna opiera się na dialogu, na rozmowie między pacjentem a terapeutą. Pacjent zachęcany jest do swobodnego dzielenia się swoimi myślami, odczuciami, fantazjami. W tej relacji nie ma tematów tabu. To, co na co dzień jest przez pacjenta skrzętnie chowane przed światem i innymi ludźmi, bo na przykład wydaje się wstydliwe lub z innego powodu trudne, ma szansę być wypowiedziane i zrozumiane oraz zamienione na konstruktywne i wzbogacające działanie. Terapeuta psychodynamiczny w swojej pracy wykorzystuje zjawisko przeniesienia tzn. mechanizm, który powoduje, że pacjent przenosi dawne uczucia skojarzone z ważną w jego życiu osobą na terapeutę, jakby ten przez moment stawał się właśnie tą osobą. Terapeuta dzięki swoim umiejętnościom i wiedzy pozwala pacjentowi pozbyć się niekorzystnego balastu emocjonalnego dotyczącego przeszłości oraz przeżyć tzw. korekcyjne doświadczenie emocjonalne, dzięki czemu pojawia się szansa na trwałe zmiany w osobowości pacjenta i poprawę funkcjonowania w codziennym życiu.
      Psychoterapia psychodynamiczna zazwyczaj odbywa się 1 w tygodniu (choć czasem, gdy jest taka potrzeba, spotkania odbywają się częściej, jednak zawsze jest to wcześniej omówione i uzgodnione między terapeutą i pacjentem), zawsze w tym samym miejscu, w tym samym czasie (ten sam dzień i godzina), z tym samym terapeutą. Czas trwania procesu terapeutycznego jest różny i zależy od wielu czynników np. rodzaju i nasilenia problemów, z którymi zgłosił się pacjent, jego motywacji i gotowości do leczenia, możliwości intelektualno-emocjonalnych.
      Aby zajmować się psychoterapią psychodynamiczną terapeuta musi być psychologiem (lub skończyć pokrewne studia magisterskie) i jednocześnie ukończyć odpowiednie studia podyplomowe lub kursy dające uprawnienia do prowadzenia psychoterapii. Jednocześnie każdy dobry i skuteczny terapeuta ma obowiązek korzystania z superwizji.

Opracowane na podstawie literatury przedmiotu,
dr Patrycja Rusiak

Warto poczytać:

• W walce ze stesem. Pierwszy krok - relaks:
  http://www.charaktery.eu/wiesci-psychologiczne/9074/A-teraz-mamy-relaks/